ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ
Πολυκατοικία
Το ποίημα του Κώστα
Μόντη (1914-2004)
είναι γραμμένο την
εποχή που η κυπριακή
κοινωνία μόλις αρχίζει
να αστικοποιείται. Ο
ποιητής βλέπει με κριτικό
μάτι τον συνωστισμό και
το απρόσωπο της ζωής
στις πολυκατοικίες, που
στερεί τη δυνατότητα της
ουσιαστικής επικοινωνίας
μεταξύ των ενοίκων
και ισοπεδώνει τις
ατομικότητες.
Πώς καταντά, παιδί μου, αυτή η ζωή
στα χέρια μιας πολυκατοικίας.
Τι σύμφυρμα, τι παρδαλός συνωστισμός
ανθρώπων που συναπαντιένται
στις σκάλες και στους ανελκυστήρες βιαστικοί,
με το τσιγάρο στο στόμα,
συνοφρυωμένοι, πολυάσχολοι,
χωρίς χαιρετισμό, χωρίς χαμόγελο,
χωρίς γειτονικό δεσμό.
Οι αρχιτέχτονες κι οι Ουγγαρέζες ορχηστρίδες
κι οι χτηματομεσίτες κι ο παιδίατρος
και το προσωπικό του Εμπορικού Επιμελητηρίου.
Τελοσπάντων…
Κώστας Μόντης, Συμπλήρωμα των Στιγμών, Λευκωσία 1960
σύμφυρμα: μείγμα, ανακάτωμα·
ορχηστρίδες: επαγγελματίες χορεύτριες
Πηγή : Βιβλίο μαθητή Β' Γυμνασίου, σελ.174 ( Υπουργείο Παιδείας Κύπρου )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου